1- با اولین سئوال امتحانی، مشکل پیدا می‌کنید و متقاعد می‌شوید که مردود خواهید شد.

2- دوست دارید احساسات حقیقی خود را بیان کنید، اما فکر می‌کنید که ممکن است

دیگران را عصبانی یا ناراحت کنید.

3- پس از 15 دقیقه هنوز به خواب نمی‌روید و قانع می‌شوید که تا صبح چشم روی هم

نخواهیدگذاشت و فردا ظاهری بد خواهید داشت.

4- از تصمیمی که می‌گیرید، مطمئن نیستید بنابراین بعد از خروج از منزل و

گوش دادن به سخنان دیگران، نظر خود را عوض می‌کنید.

5- تصمیم می‌گیرید ندوید، به کوه نروید یا ورزش نکنید، چون از نظر جسمی رو به

راه نیستید.

اگر تجربه‌های مشابهی از خود سراغ دارید، احتمالا به این علت است که تعداد

زیادی از باورهای غیرمنطقی را با خود دارید. این باورها و افکار موجب می‌شوند که

شما نسبت به تاییدهای دیگران زیاد فکر کنید (شماره2) یا کمال‌گرا باشید

(شماره 5). همچنین این باورها ممکن است شما را به این تفکر وادارند که بهترین

شیوه برای سبک کردن اثر ناتوانی در تصمیم‌گیری، حاشا کردن وجود آنهاست

(شماره4) یا کوچک‌ترین عقب‌نشینی، مسایل غیرقابل جبرانی ایجاد خواهد کرد

(شماره‌های 1 و 3).